Waarom je beter niet trots bent op het rapport van je kind

Waarom we trots willen tonen

‘Veel ouders zijn blij als hun kind goede resultaten haalt en willen dat dolgraag laten blijken. Met de allerbeste bedoelingen zeggen ze aan hun kind dat ze echt trots zijn. En ja hoor: krijgt je kind dat te horen, dan zie je het helemaal opleven. 

Waarom niet?

'De uitspraak is niet gelinkt aan de inspanning, wel aan de prestatie van je kind. Je kind voelt zich graag gezien, maar er is wel een voorwaarde aan verbonden: het moet goed blijven presteren. Je waardering zet de deur open voor faalangst bij een volgende toets. Het is alsof je met je trots een schijnwerper op je kind richt. Je kind voelt ook dat de lichten snel kunnen uitdoven bij een minder resultaat.'

Wat dan wel?

'Je vervangt trots beter door gerichte aandacht. Vraag hoe je kind zelf denkt over dat goede rapport. Toon vooral interesse voor de weg die je kind heeft afgelegd om tot die resultaten te komen. Daarbij kan je lof tonen voor het proces dat je kind doorliep: Je hebt je goed ingespannen, je aanpak was de juiste, ik ben blij voor jou.’