Rita is al meer dan 20 jaar mantelzorger

Mantelzorger zijn daar kies je niet voor, het overkomt je. Daar kan Rita Vanherck over meepraten. Haar man werd zorgbehoevend na een ongeval nu 46 jaar geleden. Sinds 20 jaar voelt Rita zich mantelzorger, maar het kan ook al langer zijn. Want dat ‘zorgen voor’ sluipt er stilletjes aan in. Rita vond gelukkig steun tijdens de cursus ‘Mantelkracht’ van Samana. ‘Die sessies zijn het mooiste wat mij als mantelzorger kon overkomen.’

Tekst: Natalie Van den Heule

Beeld: Frederik Beyens

Leestijd: 3 minuten

21/02/2024

Rita’s man was 19 toen hij op een smal fietspad naast de rijweg aangereden werd door een bestelwagen. Door de klap werd de zenuw in zijn schouder uit het ruggenmerg gerukt. Na de revalidatie kon hij zijn hand en onderarm weer gebruiken. Schouder en bovenarm bleven verlamd. ‘Sindsdien heeft hij last van zenuwpijnen’, vertelt Rita, ‘zo erg dat hij elke nacht een paar uur wakker ligt van de pijn.’

Doorzetter

Maar Patrick is geen opgever en wilde absoluut de kost blijven verdienen voor zijn gezin. Hij volgde nog avondschool en slaagde erin om zich op te werken bij een groot bedrijf in de regio. ‘Dat ging wel ten koste van de rest. Al zijn hobby’s heeft hij een voor een moeten afbouwen en om het huishouden te kunnen opvangen, ben ik halftijds gaan werken’, gaat Rita verder.

Maar in 2005 was het op. Patrick kwam thuis te zitten en heeft sindsdien bij de kleinste handelingen hulp nodig van Rita. De zenuwpijnen domineren zijn lichaam. Hij kan z’n armen en handen nog amper gebruiken, zelfs een iPad weegt te zwaar. ‘Door de pijnmedicatie is hij soms zo gedrogeerd dat het moeilijk is om nog iets samen te doen of om even tijd te nemen voor mezelf. We worden geleefd.’

Schuldgevoel

‘Maar die tijd voor mezelf moet er zijn’, benadrukt ze. ‘Anders hou ik dit niet vol. Ik heb me daar lang heel schuldig over gevoeld, maar nu weet ik: als ik niet voor mezelf zorg, kan ik ook niet voor hem zorgen.’ Het is maar een van de vele inzichten die Rita oppikte tijdens de reeks ‘Mantelkracht van Samana. ‘Zonder die sessies had ik niet gestaan waar ik nu sta.’

De impact op mijn leven is enorm. De neiging om dan alles negatief te gaan zien, is dat ook. Ik had steun nodig.’ geeft Rita toe, ‘Die vond ik bij de coaches en bij de lotgenoten. Het contact met andere mantelzorgers valt niet te beschrijven. Aan een half woord hebben we al genoeg. Je leert dat het normaal is wat je voelt en dat je best verdrietig mag zijn. De handvaten die je krijgt, vind je nergens anders. Na afloop kon ik situaties weer meer positief bekijken. Na acht jaar ondervind ik nog altijd de effecten van die reeks Mantelkracht.’

Doen!

‘Of het niet veel van je vraagt? Natuurlijk. Je bent altijd nodig, hoe kun je dan elke twee weken een paar uur voor jezelf nemen? Maar dat mag je niet tegenhouden, want ook daar zijn oplossingen voor. Je kunt bij CM terecht voor Oppas aan huis bijvoorbeeld. Maar denk je steeds vaker hoelang hou ik dit nog vol, schrijf je dan in. Zeker bij langdurige zorg haalt de tijd je in. Ik herhaal het: het mooiste wat mij als mantelzorger kon overkomen is Mantelkracht.’