De smaakmakers van Kazou
Wist je dat je bij CM vijf dagen vrijwilligersverlof krijgt om mee te gaan op Kazoukamp? Wij interviewden Saskia, Hermien, Kelly en Heidi. Zij trokken er voor de vijfde zomer op rij samen op uit, gewapend met keukenschorten en een flinke dosis enthousiasme. ‘Het is gewoon een andere manier van vakantie vieren.’
We mixen stiekem veel verse groenten in de spaghettisaus, zodat de kinderen het niet doorhebben
Hermien
Op Kazou-avontuur: van Heuvelland tot de kust
Het begon allemaal toen ze als consulenten bij CM Oostende collega's vonden die al kookvrijwilliger waren. ‘We hadden altijd al zin om mee te gaan.' Uiteindelijk vormden ze een team en doken ze de Kazou-keuken in. Hun eerste kampen, met zeven- en achtjarigen in Westouter, waren intensief: naast koken ook chauffeur spelen en … geen vaatwasmachine. ‘Na drie jaar hadden we het daar wel gezien’, lachen ze.
In hun vierde jaar gingen ze naar Lanaken, midden in het Nationaal Park Hoge Kempen. ‘Je hoeft niet ver te gaan om het leuk te maken’, klinkt het. Dit jaar gaan ze naar De Haan, iets dichter bij huis, zodat Hermien nog afscheid kan nemen van haar kind dat op Erasmus vertrekt naar het buitenland.
Koken is meer dan eten maken
Het draait niet alleen om eten. ‘Soms voelen kinderen zich niet goed en komen ze even bij ons in de keuken hangen’, vertelt Heidi. ‘We nemen nooit de monitorrol over, maar zorgen wel voor een warm plekje.’
Het contact met de monitoren verloopt vlot. ‘We laten hen hun ding doen en bemoeien ons niet, maar de sfeer is altijd goed’, volgens Hermien. Dat engagement bij Kazou valt op. ‘Jonge leiding, maar super geëngageerd! En da's tegenwoordig niet vanzelfsprekend.’
Een zomer vol verrassingen
Uitdagingen zijn er ook. ‘Een bezoekje aan de dokter of apotheker hoort erbij. En dan zijn er nog de fijne, onverwachte momenten, zoals het waterballonnengevecht waarbij we ons van de moni’s moesten verkleden en van achter de struiken de kinderen bestookten. Ze hadden niets door, tot het te laat was!’ lacht Hermien
Ook Kazou zelf waardeert hun inzet. Ze wonnen eens een wedstrijd rond gezonde voeding en gingen aan de haal met een T-shirt en waardebon voor de Kazou-shop. Toch zijn de grootste beloningen de briefjes en tekeningetjes van de kinderen. ‘Dankjewel voor het lekkere eten, schrijven ze dan. Daar doe je het voor’, mijmert Saskia.
Waarom vrijwilliger worden?
‘Gewoon doen!’ klinkt het in koor. ‘Je moet niet denken dat je op vakantie gaat, want je bent van 's morgens tot 's avonds bezig. Maar je beleeft er wel een fantastische tijd. Je leert collega’s op een andere manier kennen, en het plezier en de complimenten van de kinderen zijn van onschatbare waarde. Het is elk jaar een moment om reikhalzend naar uit te kijken.’
'En dat vrijwilligersverlof bij CM? Super, hé! Wij moeten binnen de dienst wel voor permanentie zorgen, dus we zoeken altijd een moment dat het past binnen de vakantieregeling. Maar als je twijfelt: gewoon proberen. Wij hebben er nog geen spijt van gehad!’
Toch zijn de grootste beloningen de briefjes en tekeningetjes van de kinderen. Dankjewel voor het lekkere eten, schrijven ze dan. Daar doe je het voor.
Saskia