Acne ontstaat door een combinatie van factoren. Bij jeugdpuistjes ('gewone' acne of acne vulgaris) spelen hormonen en bacteriën een belangrijke rol. Maar andere vormen van acne kunnen ook ontstaan door contact met vreemde stoffen, mechanische factoren (zoals druk of wrijving) of door sommige geneesmiddelen.
In de huid zitten poriën, die onder meer een smeerklier bevatten. Deze klieren produceren de vetstof talg, die onder normale omstandigheden langs de porie naar buiten vloeit. De talg zorgt voor de afvoer van afschilferende huidcellen en legt een beschermend vetlaagje op de huid.
Onder invloed van de geslachtshormonen beginnen de smeerklieren vanaf de puberteit te groeien en maken ze meer talg aan. Door een teveel aan talg kan de porie verstopt raken, waardoor overvloedige talg niet meer naar buiten kan. Zo’n verstopt kliertje noemen we een mee-eter. Deze kan wit zijn door de opgehoopte talg, of zwart als hij wordt afgesloten door een propje afgeschilferde dode cellen.
Als de bacterie Propionibacterium acnes - die diep in de talgkliertjes huist - zich gaat ontwikkelen, ontstaat er een ontsteking. Het gevolg hiervan is een rood puistje waarin zich gele etter kan vormen.
Ook door contact met sommige stoffen kan de porie verstoppen. Hierdoor kan talg zich opstapelen, met puistjes als gevolg.
Je hebt meer kans op acne als:
Acne kan verergeren door:
Overvloedig wassen en schrobben van de huid kan acne in de hand werken.
Over acne doen allerlei verhaaltjes de ronde die volledig uit de lucht zijn gegrepen. Zo is het niet juist dat acne besmettelijk is. De bacterie die een rol speelt in het ontstaan van acne, leeft diep in de huid en wordt via acne niet van de ene op de andere mens overgedragen.
Acne is ook geen gevolg van een seksuele activiteit en wordt evenmin veroorzaakt door zich weinig te wassen. Ook van voeding, stress, roken en overvloedig zweten werd nooit een verband met acne aangetoond.