Mannelijke kaalheid (alopecia androgenetica) is de meest voorkomende vorm van haaruitval. Ongeveer zestig procent van de Belgische mannen krijgt er vroeg of laat mee te maken. Doorgaans is deze vorm van kaalheid erfelijk bepaald. Hoewel men ook weet dat het mannelijke hormoon androgeen een rol speelt bij het ontstaan ervan, is de precieze oorzaak nog niet gekend.
Vaak beperkt de haaruitval zich tot bepaaldeplekken, bijvoorbeeld de kruin of de haargrens. Maar ze kan zich ook geleidelijk uitbreiden, tot enkel nog rondom de schedel haar overblijft. Het moment waarop de kaalheid zich voor het eerst manifesteert, verschilt van persoon tot persoon. Sommigen krijgen al meteen na de puberteit een dunner wordende haardos, anderen pas na hun veertigste. Wie al op jonge leeftijd last krijgt van haaruitval, heeft veel kans om volledig kaal te worden.
Bij vrouwen komt deze vorm van haaruitval minder vaak voor. Bovendien zal ze vrijwel nooit leiden tot volledige kaalheid, maar zich beperken tot het dunner worden van het haar.
Bij pleksgewijze haaruitval (alopecia areata) valt het haar plots uit op een bepaalde plaats. Hierdoor ontstaan ronde of ovale kale plekken in ‘normaal’ haar. De haaruitval komt meestal voor op het hoofd, maar is ook mogelijk in de wenkbrauwen, de baard of het schaamhaar.
Behalve bij schimmelinfecties of ringworm is de oorzaak van deze lokale kaalheid onbekend. Dat de kale plekken het gevolg zijn van stress of een tekort aan vitaminen, is niet bewezen en onwaarschijnlijk.
Meestal groeit er na verloop van tijd opnieuw haar op de getroffen plekken.
Kan ontstaan door:
Deze haaruitval verspreidt zich over de hele hoofdhuid. Ze is evenwel tijdelijk en leidt zelden tot volledige kaalheid.
Kaalheid door:
Typische voorbeelden zijn het haarverlies op het voorhoofd van vrouwen met een paardenstaart of de kale plekken door constant met plukjes haar te spelen. Door de haren met rust te laten, is volledig herstel mogelijk.
Blijvende kaalheid door littekens wegens: